relaxed in de drukte

Mijn zoon in het Walhallab

Ik loop naar binnen en kom in een grote ruimte. Het lijkt niet zo groot, maar als je goed rondkijkt is het enorm. Aan mijn rechterkant staan allemaal machine's en er staan kasten met gereedschap. Er staat een grote tafel waar mensen aan zitten, thee te drinken. Het zijn jonge mensen, oude mensen, jongens, meisjes, Nederlands en buitenlands, met rugzakje of zonder (nou ja, eigenlijk heeft iedereen toch een rugzakje, alleen is de een wat voller dan de ander). Het is gezellig. Ik krijg ook thee aangeboden.
Al gauw gaat iedereen weer aan het werk. Dat gaat grappig genoeg eigenlijk vanzelf. Er is niemand die zegt "kom we gaan weer beginnen". Ze gaan gewoon ineens weer verder waar ze mee bezig waren.

Met een kopje thee ga ik op een bankje zitten kijken naar de werkende jongeren en kinderen. Een aantal kinderen is bezig met een half hout verbinding. Ik wist niet wat dat was, maar gelukkig waren er genoeg kinderen die me dat even wilde uitleggen. Er wordt gemeten, gerekend, gezaagd en gebeiteld. Het resultaat mag er zeker zijn! Ik vind het super knap dat die kinderen dat zomaar even doen. Maar hier vinden ze dat heel normaal.

Ik hoor gitaar muziek. Als ik de ruimte verder naar links inloop kom ik langs allerlei kunstwerken van leerlingen. Dan kom ik bij een kring van boomstammen waar een aantal mensen samen gitaar aan het spelen zijn. Ik zie een jong blond meisje en een jongen van begin 20. Hij komt uit een vreemd land hier ver vandaan. Gevlucht naar hier. Zij komt hier vandaan en heeft haar toevlucht gevonden in deze plek. Samen spreken zij dezelfde taal, die van de muziek. Er zit nog een meneer bij die aanwijzingen geeft en lekker meespeelt. Wat geniet ik van dit kleine privé concert.

Wat een bijzondere ruimte waar zo veel gebeurd en waar het toch heel relaxed aanvoelt. Waar iedereen mag en kan zijn wie hij/zij is. Ik heb ervaren dat, hoe druk het ook is, met veel lawaai en veel mensen, dat ik me toch altijd rustig en ontspannen voel als ik daar ben. Dat iedereen je in je waarde laat en vriendelijk is. Wat een heerlijke plek.

Als je je afvraagt waar dit toch mogelijk is? Ga dan maar eens kijken in het Walhallab bij de kruittoren. Daar gebeurt dit dagelijks. Kinderen zijn leerling en meester. Zij kunnen wat ze geleerd hebben doorgeven aan andere kinderen. Jongeren maken de prachtigste dingen. Daar kunnen zij hun talenten ten volle benutten en uitbreiden. Er komen mensen uit het AZC om een oude gitaar op te knappen zodat ze samen muziek kunnen maken. En dat doen ze!  En dat allemaal zonder subsidies.