Ik daag jullie uit!

Nadat ik bij mijn buurtsuper boodschappen heb gedaan, loop ik naar buiten. Er loopt een klein jongetje richting de ingang. Echt een ukkepuk die net kan lopen. Ik lach naar het jongetje dat verwonderd om zich heen kijkt. De hele wereld is mooi en dat is ook niet zo gek. Ik zie dat eigenlijk iedereen ongeveer dezelfde reactie heeft op het jongetje. Mensen lachen, zwaaien of zeggen iets liefs tegen hem. Zijn papa kijkt trots naar hoe het jongetje langzaam achter hem aan loopt.

Dit zette me aan het denken. Hoe zou het zijn als iedereen dat altijd zou blijven doen. Dus niet alleen maar naar kleine kinderen maar tegen iedereen. Stel je eens voor dat je vriendelijk zou lachen tegen alle mensen die je tegen komt. Dat je zomaar zwaait naar iemand die je niet kent. Dat je een lief woord of compliment hebt voor zomaar een vreemde die langs loopt.

Zoals jullie wellicht al weten werk ik in een winkel en bestaat een groot deel van mijn werk uit contact met mensen. Ik vind het belangrijk dat dit contact oprecht, echt en positief is. Dus probeer ik alle klanten te benaderen zoals ik dat jongetje benaderde. Met een lach. Steeds vaker zeg ik wat ik denk. En dan in positieve zin. Als ik vind dat u er mooi, leuk of bijzonder uitziet, dan zeg ik dat. Eerder was ik daar wat terughoudender in, maar ik merk steeds vaker dat het gewaardeerd wordt en dat mensen er blij van worden. Dat het ook vaak een heel mooi gesprek opgang brengt. Soms hoor ik bijzondere verhalen, bijvoorbeeld over een paar oorbellen in de vorm van speciale bloemen, die voor die mevrouw heel veel betekende. Die mevrouw komt de volgende keer heel anders bij ons binnen.

Of laatst kwam er een mevrouw waarvan de rits van haar jurk aan de achterkant een stuk open stond. Ik heb dat tegen de mevrouw gezegd. En zij was blij dat ik dat deed, omdat nog niemand het had gezegd en zij de hele tijd met haar jurk open liep. Dat contact met iemand is heel kort, maar soms heel betekenisvol en ik geniet enorm van die kleine ontmoetingen.

Ook op straat probeer ik dat zo vaak mogelijk te doen. Als ik toeristen duidelijk de weg zie zoeken, dan vraag ik of ik ze kan helpen. Vaak kan ik ze de weg wijzen en er zelfs nog wel iets leuks bij vertellen over de stad, of over een winkeltje of eetgelegenheid. Dan zijn de mensen blij omdat ze verder kunnen en ik blij met deze korte ontmoeting.

Ik daag jullie uit om een week lang op mensen te reageren alsof ze een klein kindje zijn. Lach, zwaai, geef complimenten en kijk wat er gebeurt! Hoe mooi zou de wereld zijn als wij ieder mens zouden benaderen als dat kleine jongetje bij de supermarkt!